Maandag 02.12.2024
In een bui van verstandsverbijstering besloot ik na een maand van actief reizen terug te beginnen lopen. Mijn conditie was zodanig aan het stijgen dat ik eigenlijk meteen 5 kilometer kan lopen.
Tot daar het stoefmomentje. Ja, inderdaad opscheppen. Want ik merk dat er een geniepig stemmetje mij constant influistert: “Er zijn er een paar aan het meekijken eh, loop maar nog wat verder zodat ge toont dat ge meekunt”.
Die enkelingen zijn verbonden op Strava en met mijn Apple Watch. Op zich is dat niet verkeerd, want ik krijg af en toe een aanmoedigingske. Alleen zit hier een oud patroon dat mij wat wil corrigeren.
Kort door de bocht uitgelegd: toen ik jong was werd ik uitgelachen. Ik ben daar zelf uitgestapt door onder andere beginnen te sporten zodat ik, dacht ik erbij kon horen. En dat is uiteindelijk goed gelukt! Hoewel ik nu dit causaal verband leg, is de werkelijkheid een stuk ingewikkelder natuurlijk.
Toch zijn er hier wat valkuilen die nog altijd spelen! Zoals ‘minder mezelf zijn’ om ‘beter’ in te passen bij anderen. Dat kost wel wat natuurlijk. Maar ook het ‘bewijzen’ dat ik ook sportief ben bijvoorbeeld. De aanleiding om dat te doen voor anderen kan misschien nog een motivatie zijn, maar uiteindelijk is dat geen duurzame behulpzame en volwassen strategie meer.
Want een aantal jaar geleden liep ik mijn knieën kapot omdat ik mij per se wilde tonen in een Warmathon van de Warmste Week alwaar collega’s ook hun rondjes liepen. Uiteraard had ik niets te bewijzen als volwassene, maar toch speelt die overlevingsstrategie nog.
Trouwens, dit speelde waarschijnlijk mee bij mijn burn-out enkele jaren terug.
Hoewel de vermeende oorzaak interessant kan zijn om dat patroon te verklaren, brengt dat op zich nog geen verandering.
Welk verhaal wil ik in de plaats?
Mijn gezondheid verbeteren uiteraard! Mij fit en daardoor goed in mijn voel voelen (ook daar zit natuurlijk nog wat bewijsdrang in naar anderen toe want er ‘moeten’ enkele kilo’s af zodat ik er wat beter uitzie…).
Dus laat ik nu een drijfveer vinden, neen creëren, die vanuit mezelf komt, zonder externe beloningen zoals likes en kudos. Zodat ik niet afhankelijk ben van de reacties van anderen, maar er zelf voldoening haal uit mijn inspanningen!
De laatste weken voel ik mij zeer fit en energiek naar aanleiding van onze trektochten op reis! Laat dat een opstap zijn en dat gevoel een drijfveer.
Samen met het streven naar een langer en gezonder leven! Ook al weet ik dat ik dat laatste niet in de hand heb natuurlijk.
En het ook leuk vinden om door de stad te rennen en op zoveel plekken te komen en verwonderd te zijn van alle veranderingen.
Ik merk ook dat tijdens het lopen mijn brein tot rust komt en er ideeën ontstaan om over te reflecteren en te schrijven. Zoals deze tekst bijvoorbeeld.