De maand mei zit er bijna op. Wat kwam er zoal voorbij? Ik ontwaar zowaar een thema: kijken met nieuwe ogen.
Maar eerst: In het voorjaar mocht ik Aranka Pieters van YourCoach BVBA assisteren op de zesdaagse coachopleiding Integrale Coaching Essentials. Gisteren sloten we de reeks af.
Wat een geschenk was dat! Omringd door zo’n inspirerende groep mensen mocht ik meebewegen met wat zich aandiende.
Ik kon mijn eigen coaching skills terug aanscherpen, want het was tegelijkertijd een opfrissing van de opleiding die ik enkele jaren geleden zelf heb gevolgd. Mensen mogen zien groeien vanop de eerste rij was zo mooi om te zien! 💪🌱
Merci Aranka ❤️ voor de fijne samenwerking en Benjamin Ball en Tom Hallez voor deze opportuniteit.
Hoe stop je met alles persoonlijk te nemen? In de nieuwste aflevering van Ben’s Mentors gaat Ben De Coninck in gesprek met communicatie-expert Frederik Imbo. Ze duiken samen in praktische strategieën om veerkrachtiger te worden en minder snel geraakt te zijn door wat anderen zeggen of doen. Daarbij komt ook de invloed van Gerbert Bakx en de Strategie van het Geluk aan bod (het boek dat mijn leven letterlijk binnenstebuiten deed keren). Frederik deelt inzichten over verbindende communicatie, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen geluk en hoe je deze principes toepast in je relaties, werk en ondernemerschap. Een inspirerende aflevering voor wie zijn leven lichter en gelukkiger wil maken!
Gelukkig Zijn Als Ondernemer en Lessen In Verbindende Communicatie, te horen en te zien op:
Spotify:
YouTube:
Ik las Park Life van Shuichi Yoshida. Deze roman gaat over een jonge man die in het Hibiya-park in Tokio steeds opnieuw een vrouw ontmoet met wie hij eerder een kort gesprek had in de metro. Samen observeren ze de bezoekers van het park en reflecteren ze op hun eigen leven, waarbij het park langzaam een bijna eigen personage wordt in hun verstilde, soms bevreemdende ontmoetingen.
Hier een fragment over vrouwen die koffie zitten te drinken in de Starbucks:
“Ze zien er allemaal net zo uit als jij?”
“Ja, ik weet niet hoe het komt, maar ik vermoed dat al die vrouwen de smaak van Starbucks hebben begrepen.”
“De smaak van Starbucks?”
“Ja, dat zeggen ze toch vaak? Dat begrijp je niet als je zelf geen kind hebt gebaard, dat begrijp je niet als je zelf geen ouder hebt verloren, dat begrijp je niet als je zelf nooit in het buitenland hebt gewoond en zo. Dit is hetzelfde. Je hebt er niets speciaals voor gedaan, maar voor je het weet ben je vrouw geworden die de smaak van de koffie daar begrijpt.”
Mijn gedachten hierover:
Maar hoe lang kun je eigenlijk blijven zoeken naar begrip? Hoe lang kun je wachten op antwoorden voordat je verder gaat? Begrip hebben van iets kan fascinerend en waardevol zijn, maar in hoeverre brengt het je écht vooruit? Misschien begrijp ik het inderdaad niet. En wat maakt dat eigenlijk uit?
Zolang ik maar accepteer dat jij anders bent dan ik, dat jij handelt vanuit andere beweegredenen en met andere labels dan ikzelf, zelfs als ik die niet begrijp… zolang ik ruimte kan geven aan het verschil. Want soms is het niet nodig om alles te doorgronden om toch naast elkaar te kunnen bestaan, om met elkaar te praten.
In het station van Brugge vond ik in de boekenruilkast het volgende kleinnood: De weg naar geluk van Marcel Messing, een poëtisch en spiritueel boekje waarin de auteur een korte, directe weg naar innerlijk geluk beschrijft.
Ik pik er enkele zinnetjes uit die bij mij resoneren (mede dankzij mijn levensdoel: ongeacht de omstandigheden en gebeurtenissen, innerlijke sereniteit, vrede en welzijn ervaren.)
Op de weg naar geluk zullen velen je bespotten omdat hun hart gevuld is met angst,
angst, omdat jij je innerlijke vrede hoedt die zij kwijtraakten in een wereld vol geweld,…Weg van de bekende wegen
begint de weg naar geluk.De weg naar geluk is geen lange weg
geen weg die ergens begint of eindigt
geen afstand die belopen wordt
geen pad dat wordt gegaan
geen tocht naar vreemde landen
geen reis naar verre levensstranden.
Dat laatste doet me denken aan onze laatste reis, letterlijk naar de andere kant van de wereld. Daar was geen geluk te vinden. Reizen doet niets met een mens, het is de mens die er iets mee ‘doet’ doordat hij er zelf een positieve of negatieve betekenis aan geeft. Dat kan dus ook in de eigen woonkamer.
Merci aan de anonieme weggever.
Persoonlijke updates
Coaching in de zomermaanden
Nu de avonden langer licht zijn, bied ik in de zomermaanden ook coachingsessies buiten aan. De vertrouwde basis van coaching blijft, maar we laten ons ook inspireren door de omgeving en integreren elementen van buiten in de oefeningen. Zo halen we samen het beste uit het seizoen! Plaats van het gebeuren: in het park van Thurn & Taxis (Havenlaan Brussel), Ter Kamerenbos of het Jubelpark. En wie weet waar we nog terecht komen 😃.
Trouwens, ik neem pas vakantie in september, wat dus wilt zeggen dat er in juli en augustus nog heel wat coachmogelijkheden zijn 💪. Contacteer mij gerust via mail: coach@peterblanckaert.be.
Concert op Muntplein Brussel
Op Pinkstermaandag 9 Juni om 14:00 speelt HarmonieOrkest Brussel op het Muntplein in Brussel. Een gratis optreden waar je mij ook zult tegenkomen ergens in het orkest 🎶.

Foto: Stavros Kanakaris
Coaching?
Coaching is jou volgen op jouw pad, maar onderweg ook jouw makkelijke en comfortabele gedachten én eindeloze excuses verstoren met vragen en oefeningen.
Tot slot:
De werkelijke ontdekkingsreis zit niet in het zoeken naar nieuwe landschappen, maar in het kijken met nieuwe ogen.
Marcel Proust
