⏰

Het heeft meer dan twintig werkjaren geduurd vooraleer ik echt leerde luisteren naar mijn lichaam.

De kunst van het stoppen. Ik kan het iedereen aanraden.

En ook bij mij is dat met vallen en opstaan hoor. Maar als ik in mijn hoofd een stemmetje hoor met “Ik moet nu… ” dan heb ik mezelf geleerd (mijn intuïtie of buikgevoel beetje bij beetje aangepast) om dat signaal ⏰ te bevragen: moet het echt? Nu?

Ja, dat signaal ⏰ negeer ik wel es…

Vaak is het de holbewoner in mij die zich bijvoorbeeld onveilig voelt omdat die denkt dat ik anders de verbinding met anderen ga kwijt geraken… Dan ga ik soms toch door.

Tot mijn lichaam begint te protesteren ⏰… Daar zit voor mij het ultieme luisteren.

Aangezien ik de neiging heb om nogal graag ‘omgekeerd’ te doen dan wat gangbaar is, ga ik dan soms bewust iets anders doen dan wat ik op dat moment zou ‘moeten’, bijvoorbeeld:

🌱 gaan ronddwalen in de stad
🌱 een boek lezen in plaats van per se nog een stukje (proberen) schrijven voor op sociale media
🌱 even in de zetel liggen om enkele minuten de ogen te sluiten (en in slaap te vallen… schoon signaal dat mijn brandstoftank aan de lege kant is)

Ik denk dat het loont: er komt tijd en ruimte vrij. Inspiratie gaat na een tijdje dan vaak terug beginnen stromen.

Ik gebruik dat alarm ⏰ eigenlijk ook omgekeerd. Een alarm doet je meestal handelen in plaats van stoppen. Opstaan en weer doorgaan.
Maar ik mag dan van mezelf rust nemen. Eventjes stoppen. Ook al is dat niet lang.

Wanneer stop jij eigenlijk?