Help, mijn leven is uit balans! Ik wil terug evenwicht in mijn leven!
Vaak zijn dit doelen waarmee mensen bezig zijn. Maar laat ik de bocht kort nemen: ik geloof niet in een leven in evenwicht. Leven is essentieel onevenwicht. Leven is geen rust. Het leven is geen vastigheid.
Hoe zou dat er uitzien, dat vermeende evenwicht? Is dat als een soort acrobaat die sereen en kalm over een koord wandelt en in evenwicht blijft? Maar wat als die koord begint te wiebelen? Of als er serieuze wind komt opzetten?
Gebeurtenissen of de omstandigheden van het leven doen zich gewoon voor. De hele dag door veranderen ze. Ze zijn onvoorspelbaar. Ook al dacht je dat je met alles rekening had gehouden…
Wat verwacht je dan? Dat het leven zich gaat aanpassen aan jou? Ook al doe je nog zo je best?
De essentie van het leven is de essentie van het leven. Niemand kan dat veranderen. Wat je wel kunt veranderen is hoe je er mee om kunt gaan. Je kunt de manier van omgaan met het leven actualiseren.
De realiteit wacht niet op jouw mening, stem of goedkeuring.
Byron Katie (1942- )
Ze blijft gewoon wat ze is en doet wat ze doet.
Het leven is wat ons overkomt én daar een antwoord op geven.
Het leven is geen evenwicht. Het is essentieel onevenwicht en is in beweging. Het is dus onmogelijk om in evenwicht te zijn of een ‘juiste’ of ‘vaste’ balans te vinden. Want de omstandigheden van het leven blijven nooit gelijk. Die koord gaat alle kanten uit.
Jezelf de verwachting voorspiegelen dat je in balans wilt komen, terwijl je in werkelijkheid in een leven bent geworpen en dus per definitie in een zeer dynamisch gebeuren, is jezelf iets wijsmaken.
Voorbij het oordeel van goed en kwaad, ligt een open veld. Ik ontmoet je daar. – Rumi
Wat je als mens wel kunt is dansen met al de mogelijkheden. Dat is geen evenwicht. Dat is ieder moment ergens in het veld staan tussen, het lijken wel, tegenpolen:
- tussen vrijheid en vastigheid
- tussen afstoten en gehecht zijn
- tussen het vertrouwde en al het nieuwe
- tussen zekerheid en onzekerheid
- tussen spanning en comfort
- tussen betovering en onttovering
- tussen onthouding en verrukking
- ….
De vraag is dus: waar sta je tussen twee van deze polariteiten? Hoeveel van het ene ben je in deze situatie en hoeveel van het andere? Naar waar schuif je op wanneer je stress hebt? Waar sta je in een andere situatie?
Je bent niet het ene of het andere. Je beweegt altijd ergens tussen de twee. De weegschaal staat nooit stil. Het juiste evenwicht is niet te vinden.
Dit is voor mij een bevrijdend inzicht: mijn handelen kan in overeenstemming met de situatie gebeuren, vrij van voornemens hoe het zou moeten zijn.
Je hebt dus tegelijkertijd beiden nodig. Enerzijds is er het bekende wat je wilt behouden en anderzijds is er de bereidheid nodig om verrassingen onderzoeken.
Ik zie het zo:
Dolly Parton
als je de regenboog wil, moet je de regen erbij nemen.
Ik hoor veel mensen die zekerheid willen. Iets vertrouwds en vasts om aan te klampen. Maar tot welk leven leidt dit? Ik denk dat een leven met te veel werkelijkheid en te weinig mogelijkheden leidt tot ervaringen van saaiheid en gevangen zitten in beperktheden. Met teleurstellingen, desillusie en misschien depressie tot gevolg.
Hoe zou het zijn moest je kiezen voor afwisseling tussen het vertrouwde en het nieuwe, tussen droom en werkelijkheid? Zou dat geen plezier kunnen opleveren?
Mogelijkheden wekken enthousiasme en passie op! Ze mobiliseren bovendien vitale energie om je in beweging te zetten!
Wanneer je aantrekkelijke mogelijkheden kunt voorstellen, zal je in beweging willen komen.
Een tegenpool van deze zienswijze is dan ook een valkuil: je kunt je verliezen in een overvloed aan mogelijkheden of in utopische dromen en fantasieën, zonder voeling met de werkelijkheid.
In vrede zijn betekent niet op een plaats zijn waar er geen lawaai of problemen of werk is.
Het betekent temidden van deze realiteiten een interne sereniteit bewaren.