Zondag 02.03.2025
Wat mijn geniepige stemmetjes me allemaal influisterden deze week (ja, een hele week!) of ik nu wel of niet moest gaan lopen vandaag.
Ze geraakten er maar niet aan uit of ik nu de ‘andere kant’ van de Brusselse kleine ring moesten gaan lopen. De pro’s waren dat ik hierover vorige week een bericht had geschreven die nogal met lezersaantallen door het dak vlogen. Mijn ‘intuïtie‘ vond dat ik dat voor dat alleen al opnieuw moest doen. En het was nog grappig ook kwam er nog als ‘argument’ achteraan, om dan die twee lopingen naast elkaar te zien. Haha. Mensen gaan dat tof vinden en uw artikel lezen!
Ja maar, kwam er een ander stemmetje: die weten dat toch niet meer. Alsof mensen onthouden wat jij allemaal uitspookt hier op internet. Alsof jij zo interessant bent!
Zeg: dat gaat bergop zijn eh overrulede er een ander! Vorige zondag was het plat. Ge gaat nogal afzien. En ga je me de klok mee of tegen lopen? Want klokwijzers mee is nogal een felle scheut omhoog daar aan de Botaniek, ik weet dat nog van vroeger toen we ook pogingen deden om te lopen, én dat stopt daarna dan nog niet met stijgen eh! De andere kant via Zuid is veel gezapiger. Maar het gaat hoe dan ook lastig zijn. En zeker opletten met kans op blessures, kwam een ander stemmetje mij waarschuwen. Want het is toch wat langer diene toer dan vorige week. Sebiet ga je weer manken van de pijn, zoals twee maand geleden, toen ge ook per se een bepaalde toer hebt willen forceren.
En zo ging dat de hele week. Ze hadden het absoluut het beste met mij voor. Alleen raakte ik geen stap verder. Dus toen ik deze morgen wakker werd deed ik dan ‘mijn eigen goesting’ en begon te lopen. Maar eerst was er een stemmetje die mij waarschuwde dat het vroor en dat het misschien gevaarlijk ging zijn met gladde plekken op de weg!
Onderweg bleven ze van alles roepen. Kijk daar, ze hebben dat wandelpad pas gerenoveerd en het is nu al weer kapot! Waarom voelt zich niemand verantwoordelijk om daar iets aan te doen? En ook aan de Amerikaanse ambassade kwam er een voorstel om mijn middelvinger op te steken. Niet alleen voor Trump maar ook omdat ze hier geen treffelijk voet- en fietspad kunnen aanleggen omdat er een veiligheidsperimeter dat belet. Is er geen politieker die eens kan contact opnemen met de ambassade om hier toch iets aan te doen? Of desnoods moeten ze verhuizen! Of de regels aan te passen. De regels gaan waarschijnlijk weer regels belangrijker zijn dan het praktische voor de mensen.
En tussendoor nam ik waar dat de zon uit de mist aan het tevoorschijn kwam en liep ik rustig en kalm verder. Ik liet al die stemmetjes maar hun gangen gaan. Ik luisterde wel. Maar stelde ze gerust: als ik iets voel van pijnen stop ik onmiddellijk en straks ga ik over deze frapatsen schrijven, ook al weet ik nog niet wat. En gladde plekken heb ik nog niet gezien, maar ik blijf uitkijken.
We zijn nu een paar uur later en ik kan alvast verklappen dat ik voorlopig nog geen pijnen voel, dat ik ook niet heb moeten stoppen onderweg met lopen (komt er een stemmetje mij nu zeggen, om dat zeker te melden, zodat mensen niet moeten denken dat ik niet in staat ben om 7 kilometer aan één stuk te lopen, vooral die en die moeten dat zeker lezen zodat ze zien dat ge nog meekunt en gezondheid belangrijk vindt).
En dat traag lopen, wil een ander stemmetje ter verdediging nog melden, is dat ik op hartslag loop en mij dus niet wil forceren. Dat niemand moet denken dat ik niet snel kan lopen. Als ik wil kan ik dat, maar ik wil het dus niet.
Geniepige stemmetjes-management. Zou ik daar geen beroep van maken komt er me een stemmetje influisteren? Maar die doet dat toch met zijn coaching gesprekken komt er me een ander vertellen! Ja maar wij zijn hier toch nog. Die heeft ons nog niet beteugeld. Dus kan hij dat wel, zo met ons omgaan? Hij blijft er wel rustig over komt er een ander… Hij windt zich precies niet op. Maar IK WIND MIJ NOOIT OP!
Noot voor de lezer: ik heb dus geen idee welke woorden nu van mij zijn of van mijn stemmetjes… Dat is toch allemaal zeer merkwaardig en curieus. Tragisch af en toe als het stormt. En grappig ook eigenlijk.