Over Peter

Enkele jaren geleden was er de gouden kooi. Een comfortabele baan, een goed salaris, een ‘gevoel’ van zekerheid, maar ook van ‘leegte’ én heel veel werk die op mijn plank terecht kwam. Vol en leeg tegelijkertijd, het lijkt tegenstrijdig, maar deze paradox is kloppend voor hoe ik toen mij leven ervaarde. En ik had niet geleerd hoe daarmee om te gaan, dat er ook andere kijken op het leven zijn. En bijkomend moest ik mij nog eerst bewijzen blijkbaar. Het resultaat was dat ik verschillende jobs van anderen begon over te nemen. Want zij bakten er niks van (dacht ik toen).

Lang verhaal kort: op een gegeven begon ik hier en daar wat emotioneel tilt te slaan waardoor ik besefte dat dit niet echt de bedoeling was. Ik werd, na wat overtuiging van de dokter, enkele maanden thuis gezet. Burn-out werd het genoemd. Een paar maand later nam ik met mondjesmaat terug mijn job op.

Maar toen kwam de ontevredenheid. Er was geen uitdaging, geen passie, geen voldoening meer. Het leven leek goed aan de buitenkant, maar voelde niet goed aan de binnenkant. Bore-out wordt dit genoemd.

De ommekeer kwam toen ik per toeval enkele boeken over levenskunst las. De schellen vielen me van de ogen. Want ik leerde enkele overtuigingen binnenstebuiten keren en ongeacht de omstandigheden en gebeurtenissen, innerlijke sereniteit, vrede en welzijn te ervaren. Ik ging terug aan het stuur van mijn leven zitten en begon te ondernemen (in de breedste zin van het woord).

Ik volgde opleidingen die totaal niet gelinkt waren aan mijn diploma (bachelor Bouw) om nieuwe vaardigheden te leren en mijn horizon te verbreden. Ik startte een eigen coaching bedrijf en tegelijkertijd vroeg en nam ik nieuwe taken op in mijn ‘vast’ werk.

Het resultaat is een leven met een missie, uitdaging en betekenis. Het is niet perfect, het is nog helemaal niet duidelijk allemaal, maar het heeft wel een richting. En ik ben aan het bewegen. Het is het leven dat geleefd wil worden.

Ik hoop in ieder geval je te mogen inspireren en te laten zien dat verandering mogelijk is, dat het nooit te laat is om je eigen weg te kiezen. Ook al ligt die vol met obstakels en zijn er geniepige stemmetjes die jou aanmanen tot grote voorzichtigheid (lees: niets doen).

Ondanks wat er gebeurd leer ik waardig en volwassen te reageren in plaats van te klagen dat ik niet kon doen of kreeg wat ik wou. En dat gaat met vallen en opstaan. Het is leren omgaan met emoties als kwaadheid en interpretaties als teleurstelling. En waarbij ik er uiteindelijk toch voor kies om trouw te blijven aan mijn waarden en mijn missie, dus ook in lastige omstandigheden. Daar ligt mijn vrijheid.

Ik ben niet ontgoocheld door mijn vroegere keuzes. Ze waren uiteindelijk een aanleiding tot anders gaan denken, spoorden me aan om anders naar het leven te kijken en zo het leven anders te beleven.

En zo ben ik een life en career coach geworden die mensen helpt om hun eigen weg te vinden dat in lijn ligt met hun waarden en missie. Ik geloof dat verandering mogelijk is en dat het nooit te laat is om terug in beweging te komen in het leven.

Ik wil ook jou graag in beweging brengen. Wat heb jij nu op dit moment nodig om een leven te creëren die er voor jou toe doet?

“Is dat nu eigenlijk een grote of een kleine boom?” vroeg iemand mij laatst die mijn logo aan zijn blik had onderworpen.

“Ge moogt kiezen” zei ik hem. Het is maar hoe je het bekijkt.

En dat is waar het in het leven vaak om draait. De werkelijkheid, wat je ziet of ervaart, is niet altijd wat het lijkt. Net zoals iedereen zijn eigen betekenis kan geven aan zijn of haar leven, via een eigen zienswijze of verhaal. En dat is voor iedereen anders, ook al lijkt het schijnbaar hetzelfde. Het is ook hoe ik iemand ‘bekijk’ in een coaching sessie: niet vanuit mijn visie, maar vanuit het model van diens wereld.

Ook de wortels vallen op. Ze strekken zich uit, zelfs verder dan het logo zelf in het onzichtbare. Meteen een schone metafoor voor ons eigen leven. We kunnen ons leven leiden met waarden en eigen gecreëerde verhalen, niet eens zichtbaar, maar met gevolgen.

Er kan inderdaad een prachtig bonsaiboompje uit ontstaan, door het leren verzorgen en cultiveren. Of een mastodont van een boom. Maar zonder een goed wortelgestel zal die boom vroeg of laat zijn takken afstoten en uiteindelijk wegkwijnen.

Een andere metafoor is het traag groeien van een boom. Alhoewel dat met de huidige klimaatperikelen vaak het omgekeerde is… en dus zeer treffend voor huidige tijden. Vertragen, verdiepen en groeien, in deze maatschappij lijkt er vaak geen plaats meer voor te zijn. Veel mensen willen met snelle tips en trucks of het kopen van allerlei spullen of ervaringen een gelukkig leven krijgen of kopen.

Ik ga er echt vanuit dat het niet zo werkt, of de uitwerking althans van korte duur is. Iemand die ervoor kiest om een duurzaam en kwaliteitsvol leven en geluk op te bouwen, zal dat vaak anders doen dan de gemiddelde westerse mens die zwalpt tussen burn- en bore-out en niet meer weet wat aan te vangen met hun leven (om het maar eens niet te overdrijven). En ik weet het, het is niet makkelijk om in zo’n wereld het anders te doen. Maar je kunt mijn logo ook zien als een klein zaadje die net aan het kiemen is. Ook dat!

En, hoe kan het ook anders, is er ook hier een tegenstelling. Want voor alle duidelijkheid: wij mensen zijn geen planten natuurlijk. Er is een fundamenteel verschil. Wij mensen hebben een bewustzijn. Onze grote kracht, zodat we kunnen omgaan met onze emoties en kunnen kiezen voor de redelijkheid. Want uiteindelijk is het ook dat waar ik voor sta.

Redelijkheid moet zich altijd weer handhaven en ingaan tegen de emotionele maatschappij zoals we die vandaag kennen, zoals een boom altijd naar boven groeit, tegen de zwaartekracht in. Leven (en ondernemen (in de breedste zin van het woord)) is ook met alle bangigheden, kritieken en verwachtingen erbij.

De mens symboliseert voor mij ook, in tegenstelling tot een boom die niet in iedere habitat kan gedijen, dat die ongeacht de omstandigheden en gebeurtenissen, toch een innerlijke sereniteit, vrede en welzijn kan ervaren.

En nog een laatste ding: eenvoud. Ik heb een eenvoudig logo. Het is altijd een kunst om de eenvoud te handhaven. Vaak maak ook ik zaken ingewikkelder naarmate de tijd verstrijkt. Dan blijkt dat ik plots word geleefd door mijn eigen keuzes. Maak het simpel. Dat is niet altijd makkelijk. Maar toch eenvoudig.

… draai de klok nu eventjes een nachtje verder…

Het zal waarschijnlijk geen toeval zijn, maar toen ik deze ochtend mijn tekst nog eens las, begon er mij iets te dagen. Ik ben een betekenis vergeten! Enfin, die bestond nog niet tot enkele minuten geleden… Onkruid! Mijn logo kan iemand gerust als onkruid bestempelen.

Ook geen toeval waarschijnlijk is dat in mijn talentenlijst (onderzoek via https://mytalentbuilder.com van Luc Dewulf) het talent POSITIVO redelijk bovenaan te blinken. Ik zoek inderdaad naar omgevingen waar er voldoende ruimte is voor humor en lichtheid. Als iets mij interesseert dan ben ik daar ontzettend enthousiast over. Anders laat ik het liever links liggen.

Maar dus onkruid. Kan ik dat wel aanvaarden? Zie ik dat wel? Want ik kan natuurlijk altijd naar de schone planten kijken (en in real life doe ik dat dus eh), maar als er onkruid staat, ben ik weg! Dat is niet de plek waar ik wil zijn. Dat wil ik dus vermijden. Maar echt ook letterlijk eh!

En als ik onkruid dan betekenis mag geven, als metafoor: net zoals onkruid in een tuin of park, kunnen gedachten en overtuigingen ongewenst opduiken en ruimte innemen die ik liever zou vullen met mooie bloemen en gezonde planten. Het vergt aandacht en zorg om ze te herkennen en te aanvaarden, zodat ik op die manier ruimte creëer om mijn geestelijke tuin te laten bloeien.

Maar als ik ze niet wil zien en er van weg wil lopen, neen vluchten (!), dus met andere woorden er niks mee ga doen, dan is het niet moeilijk dat ik in een kramp schiet als ze dan toch mijn aandacht hebben ‘gevangen’.

Maar wat een inzicht zo op een verwaaide morgen. En ergens wist ik dat wel natuurlijk. Het is zo herkenbaar en tegelijkertijd zo’n blinde vlek. Tijd om ook naar die onkruiden te kijken. En te leren aanvaarden… Ze zijn er immers. Talrijk om me heen. En ook in mijn logo.

Het grappige wat me nog te binnen schiet is dat ik eigenlijk geen groene vingers heb, enfin, ik was nooit gemotiveerd om dat te leren. Cactussen sterven welig in mijn bijzijn. Zelfs sanseveria’s overleven niet in mijn handen 😅.