Het kan niet beter!
Peter, hoe is het met je?
Het kan niet beter.
De rivier van het leven
Ik stel me het leven voor als een rivier. Soms stroomt het water rustig en helder, soms kolkt het wild langs rotsblokken en onverwachte bochten. Er zijn ondieptes, watervallen en stille stukken. Maar altijd volgt het water zijn weg, precies zoals het moet.
Zelfs al zijn er obstakels en allerhande barrières, nog steeds volgt het water zijn weg. Precies zoals het hoort. Het maakt niet uit of het water zal worden tegengehouden, zelfs hoe lang dat duurt. Uiteindelijk bevindt het water zich op de plaats waar het niet anders kan zijn, omdat het zich aanpast aan zijn omgeving. Het kan niet anders. Er is geen andere keuze.
Ik heb vaak de neiging om te denken dat het leven anders zou moeten zijn. Ik wil dat de rivier rechter loopt, dat er minder obstakels zijn, dat het water altijd kalm is. Maar de werkelijkheid is: de rivier stroomt zoals hij stroomt. Elke bocht, elke stroomversnelling, elke vertraging maakt deel uit van het geheel. Het water kan op dat moment niet anders stromen dan het doet. Het heeft geen keus.
Misschien is dat ook de kunst van leven: accepteren dat de rivier haar eigen weg volgt, en dat elke wending deel uitmaakt van het geheel.
Iedereen zwemt zijn eigen slag
Net zoals de rivier zijn eigen loop volgt, doet ieder mens op elk moment wat mogelijk is met wat die heeft. Soms zwemmen we krachtig mee met de stroom, op andere momenten dobberen we stuurloos rond of raken we verstrikt in draaikolken van twijfel en verdriet. Maar altijd doen we ons best met de kennis, energie en mogelijkheden van dat moment.
De kracht van acceptatie
Wat als we zouden ophouden met vechten tegen de stroom? Wat als we konden aanvaarden dat de rivier van ons leven precies zo loopt als hij moet? Dat wij, met al onze kwaliteiten en tekortkomingen, niet beter of slechter kunnen zijn dan we nu zijn? Misschien zouden we dan minder klagen, minder spijt hebben, en minder verlangen dat alles anders was.
Blijven vechten tegen wat we niet kunnen veranderen, maakt ons niet sterker, maar juist zwakker en eenzamer. We raken geïsoleerd en verliezen het contact met de wereld om ons heen, omdat we ons verzetten tegen het onvermijdelijke – tegen het leven zelf.
In plaats van verzet is meebewegen juist een bron van kracht. Door ons open te stellen voor de werkelijkheid, worden we een actief en levend deel van het grotere geheel. Aanpassen is niet zwak, maar juist revolutionair en creatief. Het stelt ons in staat te groeien en te veranderen.
Het is niet de sterkste van de soort die overleeft, noch de meest intelligente. Het is degene die zich het beste kan aanpassen aan veranderingen.
— Charles Darwin
Toch wordt acceptatie in onze cultuur vaak gezien als iets negatiefs: als berusting, je onderwerpen, of zwakte. We willen liever sterk, zelfstandig en onafhankelijk zijn, de baas over ons leven en de werkelijkheid. Maar die houding klopt niet.
Ook al is alleen de mens in staat om zijn omgeving zo aan te passen dat die zelfs op de meest onherbergzame plekken kan overleven, het is onze mogelijkheid om ons zelf aan te passen aan onze omgeving, gebeurtenissen en omstandigheden dat een van de grootste gaven is die we als mens hebben.
Het antwoord op de vraag
Wanneer iemand vraagt: “Hoe gaat het met je?”, kun je dus antwoorden: “Het kan niet beter.” Niet omdat alles perfect is, maar omdat alles precies is zoals het nu kan zijn. De rivier stroomt, en wij stromen mee.
Leven in overgave
Deze houding vraagt om moed en vertrouwen. Het betekent niet dat je passief wordt of geen dromen meer mag hebben. Het betekent wel dat je het huidige moment volledig omarmt, met alles wat erbij hoort. Je kijkt met mildheid naar jezelf en naar anderen, wetend dat iedereen zijn eigen weg aflegt in zijn eigen tempo.
Aanpassen aan het leven is dus niet gedwee afwachten of ondergaan. Het is aanvaarden wat er is én tegelijkertijd ondernemen waar er mogelijkheden zijn.
Tot slot
De rivier van het leven kent geen verkeerde bochten. Alles stroomt zoals het moet. Misschien geeft dat rust. Misschien maakt dat ruimte om met een glimlach te zeggen: “Het kan niet beter.”
Hoe gaat het met jou?
