Speeltuin en luchtkastelen

“Spoor 4. De IC-trein naar Brussel-Centraal van 18u59 heeft een vermoedelijke vertraging van twintig minuten. We houden u verder op de hoogte.” Ik kijk op vanuit mijn gedachten en zoals een bliksem een eenzame boom treft op een open veld besef ik: Brussel-Centraal? Ik bén in Brussel-Centraal! Geschrokken pak ik mijn rugzak en verlaat ik de wachtkamer. Vraagt een medewachtende mij bij het naar buiten gaan: “Te vroeg uitgestapt?” “Neen, eerder te laat.”

Zie je hem?

Daar waar de golven beuken op het strand.Schoon gewassen zand,aangetast door wieren, vermolmd wrakhout,uitgeworpen uit het zilte water. Het tij haalt uit, daar op de waterlijn.Voeten op het droge, terwijl het water likt. Een onbekende wereld trekt aan mij.Hoe lang nog vooraleer ongekende stromingen grijpen? Schaduwen van wolken trekken over,brengen angst en woede met zich mee.Ze zijn de brenger van opkomend tij.Schuldgevoel overspoelt mij. Tot opeens, in de cyclus van eb en vloed, de storm gaat rustenen ik met zekerheid,weet…

Een script van een leven.
Titel: Hardvochtig.

Ik zit daar altijd verborgen te loeren…
Steeds ingehouden…
Bijtend op de lippen…
Hoe kan ik mezelf tonen?
Me blootstellen?

In de vroege uren loop ik alleen door een bruisende stad, kijkend naar het verdwijnende nachtleven en het opkomende ochtendgloren. Een gevoel van verandering vult de lucht. De enige constante lijkt de maan, mijn enige metgezel…

Aarzelende pogingen om inkt op papier te zetten… dit vereist moed blijkbaar.
Komt mijn terughoudendheid voort uit een angst voor mezelf?