Vandaag is het internationale dag van het positief denken. Toen ik dat tegenkwam stond ik gelijk direct aan, want een van mijn talenten is POSITIVO.
Curieus eigenlijk. Want er zijn periodes in mijn leven geweest dat ik alleen maar keek naar wat er allemaal mis ging of kon gaan.
Het meest merkwaardige is dat dat positief denken wel iets doet met mij. En het meest concrete waar ik dat ervaar is om nu op dit ogenblik een positieve gedachte te construeren en te formuleren.
“Vandaag zet ik terug enkele kleine stappen in de richting die ik ben ingeslagen.”
Hoe die enkele minuten waar ik de tijd nam om deze zin te construeren en daarna te formuleren in mijn gedachten en op te schrijven mij al een goed gevoel gaven. Mijn lichaam reageert hier onmiddellijk op met een soort warm gevoel.
Positief denken is dus niet alleen goed voor de langere termijn – denk maar aan meer veerkracht omdat je meer kunt omgaan met de zogenaamde tegenslagen en ambetante omstandigheden, tot zelfs het immuunsysteem die beter kan functioneren omdat je niet de hele tijd in een soort van overlevingsmodus van stress zit.
Maar wat ik nog het meest merkwaardig vind is dat door het uitspreken van een positieve gedachte, je dus een positieve voorstelling maakt van ‘de realiteit’ (hoe of wat die ook mag zijn), je onmiddellijk je lichaam voelt reageren. Woorden hebben kracht!
In mijn geval was het dus een warm gevoel, een soort opluchtend gevoel – dat laatste gaat al meer naar een oordeel die dan blijkbaar ook onmiddellijk ontstaat, het idee van vertrouwen dat, ondanks dat ik veel verandering aan het doorvoeren ben in mijn leven en onderneming, dat het op de termijn behapbaarder zal worden, dat de berg die ik al aan het beklimmen ben, dat ik daar niet onderaan sta, maar al vele hoogtemeters heb gemaakt, en dat wanneer ik achter mij kijk naar waar ik al gekomen ben, dat het al een heel eind is.
En ervaring leert dan dat wat ik in het heden als grootst en lastig ervaar, dat door toch te blijven bewegen in de richting die ik iedere dag uitstippel volgens mijn waarden en mijn missie, dat dit alles na een tijd veel meer een vaardigheid zal zijn die vloeiender zal lopen.
Dat is dus niet het ontkennen van obstakels. Maar de obstakels, stap voor stap, tegemoet te treden. Misschien moet ik voorstellen aan de Nederlandse Taalunie om tegemoed nu met een d te schrijven.
Wat is jou positieve gedachte vandaag?
En hoe zou het zijn om de komende tijd iedere dag een moment tijd te nemen om zo’n gedachte te formuleren? Ook dat is een vaardigheid die te leren is.
De kracht van woorden op dit moment
