Waar sta ik op dit moment als ondernemer? We zijn nu ongeveer 8 maand na de start. Als ik alleen naar het aantal klanten kijk zou ik kunnen zeggen: ‘Hoh, zo ver sta ik eigenlijk nog niet. Ze staan hier niet in dikke rijen te wachten aan mijn deur. Ze vinden me op dit ogenblik niet per se heel snel tussen al die andere coaches op Google of op de Socials. Ben ik wel zichtbaar genoeg? Val ik wel op? Moet ik niet terug van tactiek veranderen? Schrijf ik wel zinnige dingen?’ Enfin, de twijfel gaat dan af en toe voor die deur staan. En ik snap dus wel dat veel coaches in de beginjaren op een bepaald punt er een punt achter zetten. Het is absoluut een grote les in geduld.
Wie er wel in dikke rijen aan mijn deur staan te kloppen zijn ondernemingscoaches. De moed zakt mij soms nogal in mijn schoenen. Het zijn er bijna meer dan dat er klanten mij aanspreken (en begon zo vanaf ik ook op LinkedIn begon te posten). Sommigen met ontzettend veel beloftes. Soms is dat een aanleiding om mij down te voelen, onzeker. Want die beloven mij rijen klanten. Of een omzet met veel nulletjes vanachter. In een mum van tijd. En dat is aanlokkelijk natuurlijk.
Maar veel spelen hier met de oudste en overlevingsdelen van ons brein en de emoties (zo snel mogelijk mij goed voelen en pijn vermijden) en praten via een soort verleiding of spelen zelfs in op angst (zodat ik er toch bij zou horen bij die club van goedverdienende ondernemers). En ik denk echt dat het op die manier wel werkt en zelfs snel werkt. Maar ik krijg er de kriebels van. En stel dat ik daar nog eens aan mee zou doen… (en soms doe ik dat als ik eerlijk ben, zoals iedereen ben ik daar vatbaar voor natuurlijk). Maar ik kies er toch voor om zoveel mogelijk redelijk en volwassen te zijn, en dus ook in mijn onderneming.
Enfin, ik weet niet of mensen daar altijd bewust van zijn of misschien onwetend zijn dat ze eigenlijk inspelen op een soort te kort dat iemand zou hebben, dat zo snel mogelijk zou moeten worden opgevuld of opgelost. Alsof daar duurzaam welzijn zit. Alsof anders iemand niet geslaagd of succesvol zou zijn. Plus lijkt het of dat allemaal in vingerknip geregeld kan worden. Nog zo’n ding waar mijn zoogdierenbrein fijn vind, om het met niet veel moeite te moeten doen. Maar ik geloof dat niet. Ik heb nog nooit vaardigheden geleerd zonder er moeite in te steken (de Britse journalist Malcolm Gladwell spreekt zelfs van zo’n tienduizend uur oefening om meester te worden in de materie (en voor de perfectionisten: dat is om expertise op wereld klasse te bereiken, na 100 uur bereik je al een gemiddeld niveau, na 1000 uur ben je expert)).
Ik moest dat even kwijt eigenlijk. En zo ben ik met deze tekst vooral in het marketingdeel van mijn ondernemen gesukkeld, maar ik denk dat ik hier wat inspiratie kan bieden voor anderen, op andere vlakken, voor zoekenden, voor mensen die een ander geluid willen horen en zelf een ander geluid willen voortbrengen.
Ik wil ook wel wat nuanceren. Het is geen pleidooi om alles dan maar zelf te doen, integendeel. Anders was ik geen coach geworden natuurlijk. Het is niet overal kommer en kwel. Ik ben ook aan het rondneuzen hoe anderen het doen, of zelf hulp aan het vragen wanneer ik een vaardigheid niet onder de knie krijg (of eerlijker gezegd: er maar niet aan begin). Ik ben zelfs aan het imiteren geslagen. Dat is absoluut niet verkeerd. Integendeel. Dat is ook hoe wij mensen het altijd gedaan hebben om iets te leren. Dat is ook hoe ik heb leren coachen bijvoorbeeld, of al jaren muziek heb leren spelen. Door te imiteren van de beste. En gaandeweg mijn eigen weg daar in te vinden, steeds meer stukken van mij naar boven laten komen. Dat is ook de weg hoe ambachtslui hun stiel leren (wat hou ik van deze woorden), door hun meesters te imiteren (meesteressen ook natuurlijk, maar dat klinkt mij wat te kinky op dit moment – ik ben benieuwd of deze tussenhaakjes de eindtekst gaan halen).
In deze tijden van vergelijken met elkaar lijkt het wel of het makkelijk is om in een paar weken tijd op het niveau van onze leermeesters te kunnen staan. Maar we komen dan vaak nog niet eens tot aan hun hielen. Natuurlijk niet!
En dat geldt ook voor ‘ondernemen’. Daar heb ik ondertussen mensen gevonden die mij inspireren. En wat blijkt? Die zijn allesbehalve de eenheidsworst die ik zo vaak tegenkom. Wat een opluchting! Ik heb er geen statistiek van gemaakt, maar ze lijken mij niet al te talrijk te zijn. Het zijn de mensen die een heel ander geluid voortbrengen. Een redelijk geluid. Ze lijken zelfs bijna omgekeerd of tegendraads te zijn. Oh, daar hou ik wel van!
Ik ben ontzettend veel aan het leren. En ook fouten aan het maken, zodat ik nog meer kan leren. En wat ik nog het meest fijne vind: ik ben mijn eigen stem aan het vinden, mijn eigen woorden (in plaats van anderen hun woorden, die standaardwoorden, reclamezinnen, verlokkingen). En die stem van mij gaat nog veel mogen oefenen. Heerlijk.
Het zou nogal van een geluk (zoals de Lotto winnen) zijn, dat ik nu al de beste, grootste (alhoewel, met mijn 1,88 m ben ik dat misschien al), de meest begeerde ondernemer en coach van Brussel en omstreken zou zijn. Zo werkt het niet. Het is werken geblazen in de vorm van experimenteren, onderzoeken, imiteren, flagrant kopiëren zelfs en zo gaandeweg mijn eigen weg te vinden. En dat kan dus ook via lange teksten als deze en niet van ‘ideaal is maar 500 woorden en te starten met een goede zin om de aandacht vast te houden van de mensen die maar aan het scrollen zijn aan jouw haak te slaan’. Maar ook daar is in wezen niets mis mee, want ik zal ook wel af en toe haken (en ogen) in het water smijten. Maar wat een plezier beleef ik aan het schrijven van deze tekst :-D. En hoe zou dat zijn, moest jij, beste lezer, als het weinig of minder het geval zou zijn dan je wilt, ook zoveel plezier zou kunnen beleven in wat je doet?
Ik deed dit artikel alvast niet volgens de ‘geldende’ regels. Ik weet niet hoe het bij jou zit (enfin, eigenlijk weet ik dat wel) maar ik kreeg bij mijn geboorte geen handleiding bijgeleverd hoe ik dat leven hier moest leven, en al zeker geen garantiebewijs. Dus stroop de mouwen op en onderneem in plaats van dat leven te ondergaan. Ook jij kunt dit!
En dat hoef je niet alleen te doen. Dat doe ik ook niet. Maar neem de tijd om iemand te zoeken die bij je past. En durf ook neen te zeggen als je denkt dat het niet het geval is. Maar aan de andere kant zoek ook iemand die durft in te gaan tegen jouw uitvluchtpatronen en geniepige stemmetjes, want anders geraak je ook niet vooruit natuurlijk.