“Is dat nu eigenlijk een grote of een kleine boom?” vroeg iemand mij laatst die mijn logo aan zijn blik had onderworpen.
“Ge moogt kiezen” zei ik hem. Het is maar hoe je het bekijkt.
En dat is waar het in het leven vaak om draait. De werkelijkheid, wat je ziet of ervaart, is niet altijd wat het lijkt. Net zoals iedereen zijn eigen betekenis kan geven aan zijn of haar leven, via een eigen zienswijze of verhaal. En dat is voor iedereen anders, ook al lijkt het schijnbaar hetzelfde. Het is ook hoe ik iemand ‘bekijk’ in een coaching sessie: niet vanuit mijn visie, maar vanuit het model van diens wereld.
Ook de wortels vallen op. Ze strekken zich uit, zelfs verder dan het logo zelf in het onzichtbare. Meteen een schone metafoor voor ons eigen leven. We kunnen ons leven leiden met waarden en eigen gecreëerde verhalen, niet eens zichtbaar, maar met gevolgen.
Er kan inderdaad een prachtig bonsaiboompje uit ontstaan, door het leren verzorgen en cultiveren. Of een mastodont van een boom. Maar zonder een goed wortelgestel zal die boom vroeg of laat zijn takken afstoten en uiteindelijk wegkwijnen.
Een andere metafoor is het traag groeien van een boom. Alhoewel dat met de huidige klimaatperikelen vaak het omgekeerde is… en dus zeer treffend voor huidige tijden. Vertragen, verdiepen en groeien, in deze maatschappij lijkt er vaak geen plaats meer voor te zijn. Veel mensen willen met snelle tips en trucks of het kopen van allerlei spullen of ervaringen een gelukkig leven krijgen of kopen.
Ik ga er echt vanuit dat het niet zo werkt, of de uitwerking althans van korte duur is. Iemand die ervoor kiest om een duurzaam en kwaliteitsvol leven en geluk op te bouwen, zal dat vaak anders doen dan de gemiddelde westerse mens die zwalpt tussen burn- en bore-out en niet meer weet wat aan te vangen met hun leven (om het maar eens niet te overdrijven). En ik weet het, het is niet makkelijk om in zo’n wereld het anders te doen. Maar je kunt mijn logo ook zien als een klein zaadje die net aan het kiemen is. Ook dat!
En, hoe kan het ook anders, is er ook hier een tegenstelling. Want voor alle duidelijkheid: wij mensen zijn geen planten natuurlijk. Er is een fundamenteel verschil. Wij mensen hebben een bewustzijn. Onze grote kracht, zodat we kunnen omgaan met onze emoties en kunnen kiezen voor de redelijkheid. Want uiteindelijk is het ook dat waar ik voor sta.
Redelijkheid moet zich altijd weer handhaven en ingaan tegen de emotionele maatschappij zoals we die vandaag kennen, zoals een boom altijd naar boven groeit, tegen de zwaartekracht in. Leven (en ondernemen (in de breedste zin van het woord)) is ook met alle bangigheden, kritieken en verwachtingen erbij.
De mens symboliseert voor mij ook, in tegenstelling tot een boom die niet in iedere habitat kan gedijen, dat die ongeacht de omstandigheden en gebeurtenissen, toch een innerlijke sereniteit, vrede en welzijn kan ervaren.
En nog een laatste ding: eenvoud. Ik heb een eenvoudig logo. Het is altijd een kunst om de eenvoud te handhaven. Vaak maak ook ik zaken ingewikkelder naarmate de tijd verstrijkt. Dan blijkt dat ik plots word geleefd door mijn eigen keuzes. Maak het simpel. Dat is niet altijd makkelijk. Maar toch eenvoudig.
… draai de klok nu eventjes een nachtje verder…
Het zal waarschijnlijk geen toeval zijn, maar toen ik deze ochtend mijn tekst nog eens las, begon er mij iets te dagen. Ik ben een betekenis vergeten! Enfin, die bestond nog niet tot enkele minuten geleden… Onkruid! Mijn logo kan iemand gerust als onkruid bestempelen.
Ook geen toeval waarschijnlijk is dat in mijn talentenlijst (onderzoek via de tool van Luc Dewulf) het talent POSITIVO redelijk bovenaan te blinken. Ik zoek inderdaad naar omgevingen waar er voldoende ruimte is voor humor en lichtheid. Als iets mij interesseert dan ben ik daar ontzettend enthousiast over. Anders laat ik het liever links liggen.
Maar dus onkruid. Kan ik dat wel aanvaarden? Zie ik dat wel? Want ik kan natuurlijk altijd naar de schone planten kijken (en in real life doe ik dat dus eh), maar als er onkruid staat, ben ik weg! Dat is niet de plek waar ik wil zijn. Dat wil ik dus vermijden. Maar echt ook letterlijk eh!
En als ik onkruid dan betekenis mag geven, als metafoor: net zoals onkruid in een tuin of park, kunnen gedachten en overtuigingen ongewenst opduiken en ruimte innemen die ik liever zou vullen met mooie bloemen en gezonde planten. Het vergt aandacht en zorg om ze te herkennen en te aanvaarden, zodat ik op die manier ruimte creëer om mijn geestelijke tuin te laten bloeien.
Maar als ik ze niet wil zien en er van weg wil lopen, neen vluchten (!), dus met andere woorden er niks mee ga doen, dan is het niet moeilijk dat ik in een kramp schiet als ze dan toch mijn aandacht hebben ‘gevangen’.
Maar wat een inzicht zo op een verwaaide morgen. En ergens wist ik dat wel natuurlijk. Het is zo herkenbaar en tegelijkertijd zo’n blinde vlek. Tijd om ook naar die onkruiden te kijken. En te leren aanvaarden… Ze zijn er immers. Talrijk om me heen. En ook in mijn logo.
Het grappige wat me nog te binnen schiet is dat ik eigenlijk geen groene vingers heb, enfin, ik was nooit gemotiveerd om dat te leren. Cactussen sterven welig in mijn bijzijn. Zelfs sanseveria’s overleven niet in mijn handen 😅.
Het beste moment om een boom te planten was twintig jaar geleden.
Het op één na best moment is nu.