Dit is een vervolg op mijn vorig artikel over wilskracht: Waar is mijn wilskracht naartoe?.
Ja maar Peter, hoor ik mijn geniepige stemmetjes, ge kunt wel van wal steken met wat aanbevelingen, maar hoe doe jij dat eigenlijk? Het moet gezegd, ze hebben een punt.
Wat motiveert mij? Hier kijk ik naar mijn missie en mijn waarden. In het schrijven van teksten als deze kruipt tijd en energie in. En toch doe ik dat. Want hierdoor leer ik de vaardigheid van schrijven én kan ik op deze manier mensen inspireren die aan het worstelen of aan het knoeien zijn in hun leven. Een waarde die hier speelt: moed, om te durven deze woorden te publiceren (ook al zijn ze wat sukkelachtig hier en daar).
Van welke ‘verplichtingen’ durf ik weg te lopen? Toegegeven, dit is voor mij een lastigste. Het houdt in dat ik mensen zou kunnen teleurstellen. Maar eigenlijk is dat een drogreden, want ik ben eigenlijk zelf bang voor afwijzingen (dat ik er niet meer bij zal horen). Zo ben ik gisteren niet blijven plakken na de orkestrepetitie omdat ik er gewoon geen zin in had. Een voorbeeld met grotere gevolgen is dat ik de moed heb gehad om zelfstandige te worden. Ik kreeg uiteraard ‘commentaar’ van mijn omgeving.
Wat betreft de koers die ik bepaal, sla ik niet alle inspiratie van anderen zomaar in de wind. Maar bijvoorbeeld deze wel: je gaat pas vrij zijn als je voldoende geld verdient (of x aantal klanten kunt strikken). Financiële onrust ervaar ik op dit moment niet. Maar de klemtoon leg ik eerder op dat vrij zijn: ik wacht niet af tot alle omstandigheden perfect zijn. Want ook in de huidige omstandigheden ben ik in staat om te kiezen. Daar ligt mijn vrijheid. Dat brengt me naar een staat waar ik kan…
…onderzoeken wat belangrijk is en wat niet. Is veel meer geld verdienen voor mij belangrijk? Wat gaat me dat opleveren? Vooreerst gaat dit volledig tegen mijn visie in om de rijkdom meer te verdelen over iedereen en ondergraaf ik hiermee mijn missie. Want als ik de klemtoon leg op meer geld verdienen, dan ben ik veel minder bezig met waar ik enthousiast van word. Dan zou ik bijvoorbeeld eerder kiezen om uit AI betalende cursussen te toveren in plaats van deze zelf te maken en te leven. Wat heb ik dan nog om voor te leven?
Gelukkig laat ik ruimte toe in mijn agenda. Ik zit nu bijvoorbeeld op de trein zonder afleiding met volle focus en laat deze tekst uit mijn vingers vloeien. Dat klinkt eenvoudig, maar ik coach veel mensen die hier niet eens aan toe komen. Wegens allerlei obstakels of uitvluchten die hun geniepige stemmetjes influisteren. Hier leg ik ook de klemtoon om niet alles via vaststaande methodes te benaderen, maar ruimte te laten voor mogelijkheden of opportuniteiten die tevoorschijn komen.